masaya....

wala lang...

ang oa ako...



hehehehehe....


pero masaya....


tska ko na lang kwento lahat pag may time...


hehehehe...


:D

yehey... Rejoice and be merry...

ok...

so...

From now on...

mula sa pagiging sobrang emo ng blog na ito...

magiging super magandang outlet ko na lang to ng masasayang sandali...


i am sumusuko no more!!

wahahahaha..

mali yung grammar...

pero...

okay lang...



basta...



gusto pa rin kita....



hahahaha...

:D


yun...

ewan ko ba kung ano nangyayari sa utak ko..

pero..

ok..

fine...

:D




basta...

magiging masaya na ang theme ng page ko...

:D

tama ka nga... madali akong sumuko...

tama ka...

siguro nga namisinterpret ko lang lahat ng sinabi mo..


siguromag-iiba tingin mo sakin pag nabuksan mo blog ko..


kasi...


makikita mo yung isang side ko...


yung hindi nakikita ng marami...


yung madramang ako...

yung bawang na madaling maapektohan ng mga bagay bagay...



tama nga sinabi mo..

madali akong sumuko..

at ngayon, sumusuko na naman ako......

grand opening ng blog ko... weeee....

ok...


hahahahaha...



wala ako magawa...



dapat sana nag-aaral ang isang bata ng kanyang chem notes at nagbabasa ng homer eading assignment.. pero hindi...

anong inatupag nya?? pagbblog... hehehehe...


wala lang..

yung mga nakaraan kong posts, wala lang yun...



humanda kayong makilala ako...


bwahahahahahaha..

:D



malalalim [yata o dapat] ang mga ilalagay ko sa blog ko...


pasensya na..


hehehehe


:D


aayusin ko na lang pag may time ako

gaserang lampara

hayyyy...

Alam niyo ba yung pakiramdam na bigla na lang nawala yung isang bagay matagal nang nasayo??

Kunwari nasa kwebang madilim ka..
At ang tanging ilaw mo at gabay sa dilim ay isang lumang gaserang lampara...
Nang ilang hakbang ka na lang mula sa labasan, biglang gumuho ang lupa at ang akala mong magiging gabay mo palabas ang siya pang sisira sa iyo...
Ang lamparang iyon ang susunog sa balat na siya sanang magliligtas sa akin..
Ang masama pa dun, imbis na nawalaka nalang ay tuluyan pang nadarama ang sakit na dulot ng mga sunogm galos, sugat,at bali sa katawan...


Madilim ang paligid...
Tahimik..
Walang ibang makausap kundi ang naghihingalong puso...


Bigyan sana ako ng tanda o "sign" kung ano ang tama at kung ano ang dapat kong gawin...


Sana isang araw...
May pumasok sa kwebang yon na hindi na gaserang lampara ang dala, kundi ang ilaw ng pag-asa na magsasaba sa naghihingalong katawan at damdamin...




Ok...

Ang emo nun...

wala lang..

hahahaha..

kayo na bahalang uminitndi ng mga post ko from this point onwards...

:D

hehehehe...


dahil hindi ako magsasabi ng mga bagay na straightforward..

:D


sige...

enjoy reading..

:D